Definicja agility
Agility jest to sport dla psów polegający na tym, że pies jest prowadzony przez swojego przewodnika głosowymi i ruchowymi komendami musi pokonać bezbłędnie i jak najszybciej specjalny tor przeszkód.
Pies musi zaliczyć przeszkody w odpowiedniej kolejności, ale nie zna ich układu przed startem (przewodnicy przed startem mają czas na zapoznanie się z układem toru i ich zadaniem jest sprawne poprowadzenie psa przez tor). Należy zaliczać tzw. strefy kontaktu, np. pies wbiegając na równię pochyłą nie może od razu skoczyć na jej szczyt, ale musi zaliczyć tę strefę (choćby jedną łapą).
Psy oceniane są przez sędziów w kategoriach dostosowanych do wielkości psa. Dla mniejszych psów poprzeczki niżej, dla większych wyżej (kategorie small, medium i large).
Pierwotnie sport ten zyskał popularność jako przerywnik w czasie zawodów jeździeckich. Współcześnie zdobywa w Polsce coraz większą popularność. Według regulaminu agility, zatwierdzonego przez FCI, nie mogą brać udziału w zawodach psy: chore, z dysplazją, urazami oraz suki ciężarne.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Agility
Psy nierasowe - kilka słów
Między mieszańcem (wielorasowcem) a kundlem istnieje wyraźne rozgraniczenie. Mieszaniec jest wynikiem skrzyżowania dwóch odrębnych ras. Kundel natomiast jest potomkiem psów nieokreślonego pochodzenia, kundli lub mieszańców.
W Anglii, kolebce wielu ras i wystaw kynologicznych, istnieje podział psów na:
thoroughbred ? psy będące potomkami rodowodowych rodziców tej samej rasy, czyli psy rasowe (pod warunkiem, że rodzice mieli uprawnienia hodowlane)
inter-bred ? psy określane tym mianem to potomstwo psów tego samego typu, ale różnych ras np. charta afrykańskiego i charta węgierskiego
cross-bred ? nazwa mieszańców pochodzących od rasowych rodziców innej rasy i typu, np. potomek dobermana i wyżła niemieckiego długowłosego
half-bred ? psy będące efektem skrzyżowania się psa rasowego (rodowodowego) z nierasowym
mongrel ? psy będące potomkami nierasowych rodziców.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pies_nierasowy
Szczenię w gabinecie lekarskim ? najważniejsze informacje
Na pewno pierwszą rzeczą, którą trzeba zrobić po przygarnięciu zwierzątka jest udanie się z nim do weterynarza i odrobaczenie go. Małe psy, podobnie jak małe dzieci, gryzą wszystko jak popadnie i w związku z tym mogą rozwijać się w ich organizmach bakterie różnego rodzaju. To może mieć bardzo poważne konsekwencje dla zdrowia i prawidłowego rozwoju małego pieska. Dlatego też nie wolno zapominać o nawet kilkukrotnym odrobaczeniu naszego pupila na samym początku. Następnie weterynarz sam zadecyduje, czy i kiedy konieczne jest następne szczepienie czy inne zabiegi. Warto monitorować rozwój psa pod okiem specjalisty, ponieważ dzięki temu zyskujemy pewność, że będzie się on rozwijał w prawidłowy sposób.